Boże Narodzenie

Bóg się rodzi

Bóg się rodzi, moc truchleje

Pan niebiosów obnażony,

Ogień krzepnie, blask ciemnieje,

Ma granice Nieskończony;

Wzgardzony, okryty chwałą,

Śmiertelny Król nad wiekami!

A słowo ciałem się stało

I mieszkało między nami

Cóż masz niebo, nad ziemiany?

Bóg porzucił szczęście swoje,
Wszedł między lud ukochany,
Dzieląc z nim trudy i znoje,

Niemało cierpiał, niemało,

Żeśmy byli winni sami!

A słowo ciałem się stało

I mieszkało między nami

W nędznej szopie urodzony,

Żłób mu za kolebkę dano!

Cóż jest, czym był otoczony?

Bydło, pasterze i siano;

Ubodzy, was to spotkało,

Witać Go przed bogaczami!

A słowo ciałem się stało

I mieszkało między nami.

Podnieś rękę Boże Dziecię;

Błogosław Ojczyznę miłą!

W dobrych radach, w dobrym bycie,

Wspieraj jej siłę swą siłą,

Dom nasz i majętność całą

I wszystkie wioski z miastami!

A słowo ciałem się

I mieszkało między nami.